Bilemiyorum ki ne desem .Kimse beni yalvaracak kadar ,ağlayacak kadar,ikna edecek,yorulacak kadar sevmedi.Ben _? Ben sevdim .Köpek gibi,it gibi.Kendimi yerle yeksan ederek,kendimi hiçe sayarak...Hergün yumruklayarak içerimi ,daha çok kanatarak.Ne oluyo biliyo musun _? Hiçbirşey.Sen o kadar yıpranırken ,kendini heba ederken görünmez kılıyor birşey seni.Ama sen biliyorsun ya yaptıklarını,çektiklerini.Ateş tam o anda düştüğü yeri yakıyor işte.Yorgun düşüyorsun,paramparça olup herbir yanın dağılıyor ötelere,yara bere içinde yığılıp kalıyorsun bir köşede...Uzunca bir zaman alıyor toparlanman.Bir kısım yaralar var ki zaman da iyi etmiyor onları ,varlığınla birlikte bir ömür hayat buluyor senle.
Sevsin istedim,yanımda olsun ,zor zamanımda başım omuzunda uyayayım istedim.Çok mu istedim acaba ,çok mu şeydi dilediğim ?Haftasonu tatile gidiyorum kol gibi ödeme yapıyorum herbi yana.Alışveriş ıvır zıvır derken .Hiçbirşey de dağıtmıyor hani kafamı bakma sen .Aldım şarabımı,açtım Ezginin Günlüğü-Ayrılık Treni'ni..Demleniyorum
."Ama olsun acılar adam eder adamı " ..Başa sarıyorum her defasında.
Nasıl kayıtsız kalır bir insan ?Nasıl ses vermez bu kadar kanarken sen ?Hiçbir gerekçe haklı çıkaramaz onu gözümde.Bak yine midem yanıyor hep bu şarap denen meredin bok yemesi..
Harfler ters düşüyor sanki.TIKANIYORUM.Özledim seni .Seni özledim.Özledim seni.Çok özledim ben seni.Özlüyorum seni.Bla bla.Umarım tatilde aklımı başımdan alacak,rüzgarına karışacağım birine denk düşerde siler atarım seni düşüncemden .
Ayrılığın treni durmaz artık...