Kayıp

        İlkokul 2.sınıf.Tek yol arkadaşım ,sırdaşım var .İsmi Eren ,8 yaşında.Sapsarı güneş gibi.Güle güle gidip güle güle geldiğimiz hergün yüzümde güller açtırıyor,günümü aydınlatıyor.Günler gelip geçiyor,aylar derken yıl.Okulun kapanacağı gün gelip çatıyor ve sene 1993 .Güzel bir yaz günü .Eve dönüyoruz karneler elimiz de ,uzun ip belimiz de.Yol ayrımına geldiğimiz de gözlerini aşağı devirip soruyor :

Bişey sorucam
-Sor
Sevdiğin var mı senin ? diyor büyük adam tavrıyla
-Hayır yok,diyorum çocuk aklımla ..
Seni seviyorum ,diyor..

       Cevap vermeye kalkmadan,ayaklarını kıçına vura vura kaçıyor ,kalıyorum öyle yolun ortasında.Ruh halim karman çorman,ne olduğunu anlayamıyorum önce ,şaşırıyorum .Kaçışına takılı kalıyor gözüm.Bir daha Eren'i hiç ama hiç göremiyorum ve kimse Eren kadar utangaç ve temiz bir halle "seni seviyorum" demiyor bana .Taşınıyoruz zaten bikaç gün sonra .Hani olur ya gözlerim hep O'nu arıyor yol boyunca ama yok.Ve ben daha o gün anlıyorum canını en çok, seni sevenlerin yaktığını ..


İsmi Eren'di
8 yaşında
Sapsarı ,güneş gibi'ydi..



20102010-17:32.